Definisi dan Konsep Asas

Keutamaan untuk pendapatan sekarang berbanding pendapatan masa depan mendorong kesediaan peminjam untuk membayar kadar faedah, manakala pemberi pinjaman mencari pampasan untuk kos peluang meminjamkan dana mereka.

Beberapa faktor mempengaruhi kadar faedah, termasuk arahan kerajaan kepada bank pusat, mata wang jumlah pokok, tempoh matang, kebarangkalian lalai peminjam dan penawaran dan permintaan pasaran. Selain itu, kadar faedah mungkin dipengaruhi oleh jumlah cagaran, ciri khas seperti peruntukan panggilan dan keperluan rizab. Memahami konsep asas kadar faedah adalah penting untuk memahami kesannya terhadap pertumbuhan ekonomi, inflasi, pasaran kewangan, dan tingkah laku pengguna dan perniagaan (Mishkin, 2016).

Jenis Kadar Faedah

Kadar faedah boleh dikelaskan kepada pelbagai jenis berdasarkan strukturnya dan faktor-faktor yang mempengaruhinya. Satu klasifikasi biasa ialah kadar faedah tetap dan berubah-ubah. Kadar faedah tetap kekal malar sepanjang tempoh pinjaman, memberikan peminjam rasa kestabilan dan kebolehramalan. Sebaliknya, kadar faedah berubah turun naik dari semasa ke semasa, biasanya sebagai tindak balas kepada perubahan dalam keadaan pasaran atau dasar bank pusat, yang boleh menjejaskan kos pinjaman untuk individu dan perniagaan.

Satu lagi perbezaan boleh dibuat antara kadar faedah nominal dan sebenar. Kadar faedah nominal mewakili peratusan sebenar yang dikenakan ke atas pinjaman, manakala kadar faedah sebenar menyumbang kesan inflasi, mencerminkan kos sebenar pinjaman dari segi kuasa beli. Selain itu, kadar faedah boleh dikategorikan sebagai bebas risiko dan kadar premium risiko. Kadar bebas risiko dikaitkan dengan pelaburan yang dianggap mempunyai risiko minimum, seperti bon kerajaan, manakala kadar premium risiko lebih tinggi untuk mengimbangi peningkatan risiko yang dikaitkan dengan pelaburan atau peminjam tertentu.

Akhir sekali, kadar faedah juga boleh dibezakan berdasarkan kekerapan pengkompaunannya, seperti harian, bulanan atau tahunan. Faktor ini mempengaruhi jumlah faedah yang dibayar sepanjang tempoh pinjaman dan boleh memberi kesan yang ketara kepada keseluruhan kos pinjaman (Mishkin, 2016; Mankiw, 2018).

Faktor-faktor yang Mempengaruhi Kadar Faedah

Pelbagai faktor mempengaruhi kadar faedah, termasuk arahan kerajaan, mata wang, tempoh matang, kebarangkalian lalai, penawaran dan permintaan pasaran, cagaran dan ciri khas seperti peruntukan panggilan dan keperluan rizab. Arahan kerajaan kepada bank pusat memainkan peranan penting dalam menentukan kadar faedah, kerana ia sering ditetapkan untuk mencapai matlamat ekonomi tertentu (Friedman & Schwartz, 1963). Mata wang jumlah pokok yang dipinjamkan atau dipinjam juga boleh memberi kesan kepada kadar faedah, kerana mata wang yang berbeza membawa tahap risiko dan pulangan yang berbeza-beza (Mishkin, 2007). Tempoh kematangan pelaburan adalah faktor lain, kerana pelaburan jangka panjang biasanya mempunyai kadar faedah yang lebih tinggi untuk mengimbangi peningkatan risiko yang dikaitkan dengan ufuk masa yang lebih lama (Mishkin, 2007). Kebarangkalian mungkir yang dirasakan peminjam mempengaruhi kadar faedah, kerana pemberi pinjaman menuntut kadar yang lebih tinggi untuk mengimbangi risiko kemungkinan mungkir (Merton, 1974). Dinamik penawaran dan permintaan pasaran juga memainkan peranan, kerana kadar faedah mungkin naik atau turun bergantung kepada ketersediaan dana dan permintaan untuk meminjam (Keynes, 1936). Akhir sekali, jumlah cagaran dan ciri khas seperti peruntukan panggilan dan keperluan rizab boleh memberi kesan kepada kadar faedah, kerana ia boleh mengubah profil risiko pinjaman atau pelaburan (Mishkin, 2007).

Bank Pusat dan Dasar Monetari

Bank pusat memainkan peranan penting dalam menentukan kadar faedah melalui pelaksanaan dasar monetari. Mereka menetapkan kadar faedah penanda aras, seperti kadar dana persekutuan di Amerika Syarikat atau kadar pembiayaan semula di Kesatuan Eropah, yang mempengaruhi kos peminjaman untuk bank perdagangan dan, seterusnya, kadar yang ditawarkan kepada pengguna dan perniagaan. Bank pusat menggunakan pelbagai alat, seperti operasi pasaran terbuka, keperluan rizab, dan kadar diskaun, untuk mengawal bekalan wang dan mencapai objektif makroekonomi mereka, termasuk kestabilan harga, pertumbuhan ekonomi dan guna tenaga penuh.

Dasar monetari boleh sama ada mengembang atau menguncup, bergantung kepada keadaan ekonomi dan matlamat bank pusat. Dasar pengembangan melibatkan penurunan kadar faedah untuk merangsang peminjaman dan perbelanjaan, sekali gus meningkatkan pertumbuhan ekonomi. Sebaliknya, dasar penguncupan memerlukan kenaikan kadar faedah untuk membendung inflasi dan peminjaman yang berlebihan, yang boleh membawa kepada ketidakstabilan kewangan. Keputusan bank pusat mengenai kadar faedah dipantau dengan teliti oleh pasaran kewangan, kerana ia mempunyai implikasi yang luas untuk harga aset, kadar pertukaran dan prestasi ekonomi keseluruhan (Mishkin, 2016).

Kadar Faedah dan Inflasi

Kadar faedah memainkan peranan penting dalam mengawal inflasi, kerana ia adalah alat utama yang digunakan oleh bank pusat untuk melaksanakan dasar monetari. Apabila kadar faedah dinaikkan, peminjaman menjadi lebih mahal, membawa kepada penurunan dalam perbelanjaan pengguna dan pelaburan perniagaan. Pengurangan dalam permintaan agregat ini mengakibatkan pertumbuhan ekonomi yang perlahan dan penurunan tekanan inflasi (Friedman, 1968). Sebaliknya, apabila kadar faedah diturunkan, peminjaman menjadi lebih murah, merangsang perbelanjaan pengguna dan pelaburan perniagaan, yang seterusnya meningkatkan permintaan agregat dan berpotensi membawa kepada inflasi yang lebih tinggi (Taylor, 1993).

Walau bagaimanapun, hubungan antara kadar faedah dan inflasi tidak selalunya mudah, kerana faktor lain seperti dasar fiskal, kadar pertukaran, dan keadaan ekonomi global juga boleh mempengaruhi inflasi (Mishkin, 2007). Selain itu, keberkesanan perubahan kadar faedah dalam mengawal inflasi bergantung kepada kredibiliti bank pusat dan jangkaan orang ramai terhadap inflasi masa hadapan (Kydland & Prescott, 1977). Ringkasnya, kadar faedah adalah instrumen utama dalam menguruskan inflasi, tetapi kesannya dipengaruhi oleh pelbagai faktor dan persekitaran ekonomi keseluruhan.

Kadar Faedah dan Pertumbuhan Ekonomi

Kadar faedah memainkan peranan penting dalam menentukan kadar pertumbuhan ekonomi, kerana ia mempengaruhi pelbagai aspek ekonomi, seperti perbelanjaan pengguna, pelaburan perniagaan dan inflasi. Apabila kadar faedah rendah, peminjaman menjadi lebih berpatutan, menggalakkan pengguna untuk berbelanja dan perniagaan untuk melabur dalam pengembangan, membawa kepada peningkatan aktiviti ekonomi. Sebaliknya, kadar faedah yang tinggi menjadikan pinjaman lebih mahal, yang boleh mengakibatkan perbelanjaan pengguna dan pelaburan perniagaan berkurangan, akhirnya melambatkan pertumbuhan ekonomi (Mishkin, 2012).

Selain itu, kadar faedah mempengaruhi inflasi, yang merupakan faktor utama dalam menentukan kesihatan keseluruhan ekonomi. Bank pusat sering menggunakan pelarasan kadar faedah sebagai alat untuk mengawal inflasi, bertujuan untuk mengekalkan kestabilan harga dan memupuk pertumbuhan ekonomi yang mampan (Taylor, 1993). Sebagai contoh, apabila inflasi tinggi, bank pusat mungkin menaikkan kadar faedah untuk membendung perbelanjaan yang berlebihan dan mengurangkan tekanan inflasi. Sebaliknya, semasa tempoh inflasi atau deflasi yang rendah, bank pusat mungkin menurunkan kadar faedah untuk merangsang perbelanjaan dan pelaburan, sekali gus menggalakkan pertumbuhan ekonomi.

Peranan Agensi Penarafan Kredit

Agensi penarafan kredit (CRA) memainkan peranan penting dalam sistem kewangan dengan menilai kelayakan kredit pelbagai entiti, seperti syarikat, kerajaan dan instrumen kewangan seperti bon dan sekuriti. Penilaian ini dinyatakan sebagai penarafan kredit, yang menyediakan pelabur dan peserta pasaran maklumat berharga untuk membuat keputusan termaklum mengenai pelaburan dan aktiviti pemberian pinjaman (Cantor dan Packer, 1996). CRA menyumbang kepada pengagihan modal yang cekap dengan membantu mengurangkan asimetri maklumat antara peminjam dan pemberi pinjaman, sekali gus memudahkan pengaliran dana dalam pasaran kewangan (Boot et al., 2006). Selain itu, penarafan kredit sering digunakan sebagai penanda aras untuk tujuan pengawalseliaan, mempengaruhi keperluan modal dan sekatan pelaburan untuk institusi kewangan (Kisgen, 2006). Walau bagaimanapun, peranan CRA telah tertakluk kepada kritikan, terutamanya selepas krisis kewangan global, disebabkan kebimbangan mengenai potensi konflik kepentingan, kekurangan ketelusan dan ketepatan penarafan mereka (White, 2010).

Kadar Faedah dan Pasaran Kewangan

Kadar faedah memainkan peranan penting dalam membentuk dinamik pasaran kewangan, kerana ia mempengaruhi kos pinjaman dan pulangan pelaburan. Apabila bank pusat melaraskan kadar faedah, ia secara langsung memberi kesan kepada kos modal untuk perniagaan dan pengguna, sekali gus menjejaskan keputusan perbelanjaan dan pelaburan mereka. Kadar faedah yang lebih tinggi cenderung untuk meningkatkan kos peminjaman, membawa kepada penurunan dalam permintaan pinjaman dan kelembapan dalam aktiviti ekonomi. Sebaliknya, kadar faedah yang lebih rendah merangsang peminjaman dan perbelanjaan, menggalakkan pertumbuhan ekonomi.

Dalam pasaran kewangan, kadar faedah mempengaruhi penilaian pelbagai kelas aset, seperti saham, bon dan hartanah. Sebagai contoh, apabila kadar faedah meningkat, harga bon biasanya jatuh, kerana bon baharu yang diterbitkan pada kadar yang lebih tinggi menjadi lebih menarik kepada pelabur. Begitu juga, kadar faedah yang lebih tinggi boleh memberi kesan negatif kepada harga saham, kerana peningkatan kos pinjaman boleh mengurangkan keuntungan korporat dan melemahkan sentimen pelabur. Sebaliknya, kadar faedah yang lebih rendah boleh meningkatkan harga aset dengan menjadikan pelaburan lebih menarik berbanding dengan pulangan yang lebih rendah ke atas tunai dan sekuriti pendapatan tetap. Secara keseluruhannya, kadar faedah berfungsi sebagai penentu utama arah aliran pasaran dan gelagat pelabur, membentuk peruntukan modal dan prestasi aset kewangan (Mishkin, 2013; Reinhart & Rogoff, 2009).

Kadar Faedah dan Tingkah Laku Pengguna

Kadar faedah memainkan peranan penting dalam membentuk tingkah laku pengguna, kerana ia mempengaruhi kos peminjaman dan pulangan ke atas simpanan. Apabila kadar faedah rendah, pengguna lebih cenderung untuk meminjam wang untuk pelbagai tujuan, seperti membeli rumah, kereta, atau barangan dan perkhidmatan lain, kerana kos peminjaman secara relatifnya lebih murah. Peningkatan pinjaman dan perbelanjaan ini boleh merangsang pertumbuhan ekonomi (Mishkin, 2007). Sebaliknya, kadar faedah yang tinggi menjadikan pinjaman lebih mahal, menyebabkan pengguna mengurangkan perbelanjaan mereka dan meningkatkan simpanan mereka, yang boleh melambatkan pertumbuhan ekonomi.

Selain itu, kadar faedah juga boleh memberi kesan kepada keyakinan dan jangkaan pengguna tentang keadaan ekonomi masa hadapan. Kadar faedah yang rendah mungkin menandakan persekitaran ekonomi yang menggalakkan, menggalakkan pengguna untuk berbelanja lebih, manakala kadar faedah yang tinggi mungkin menunjukkan ketidaktentuan ekonomi, mendorong pengguna untuk menyimpan lebih banyak dan berbelanja lebih sedikit (Carroll, 1997). Ringkasnya, kadar faedah ialah faktor penting dalam menentukan tingkah laku pengguna, kerana ia mempengaruhi keputusan peminjaman, simpanan dan perbelanjaan, akhirnya mempengaruhi pertumbuhan ekonomi keseluruhan.

Kadar Faedah dan Pelaburan Perniagaan

Kadar faedah memainkan peranan penting dalam mempengaruhi keputusan pelaburan perniagaan. Apabila kadar faedah rendah, kos pinjaman untuk perniagaan berkurangan, menjadikannya lebih menarik bagi firma untuk melabur dalam projek baharu, mengembangkan operasi atau menaik taraf infrastruktur sedia ada. Peningkatan pelaburan ini boleh membawa kepada pertumbuhan ekonomi yang lebih tinggi, kerana perniagaan mencipta pekerjaan baharu dan menyumbang kepada produktiviti keseluruhan (Bank Dunia, 2021). Sebaliknya, apabila kadar faedah tinggi, kos peminjaman meningkat, menjadikannya lebih mahal bagi perniagaan untuk membiayai pelaburan baharu. Ini boleh membawa kepada pengurangan pelaburan, pertumbuhan ekonomi yang lebih perlahan dan kadar pengangguran yang berpotensi lebih tinggi (OECD, 2019).

Selain itu, kadar faedah juga boleh memberi kesan kepada daya tarikan pelbagai jenis pelaburan. Sebagai contoh, apabila kadar faedah rendah, perniagaan mungkin memilih untuk melabur dalam projek berisiko dengan pulangan yang berpotensi lebih tinggi, kerana kos peluang untuk tidak melabur adalah agak rendah (IMF, 2018). Sebaliknya, apabila kadar faedah tinggi, perniagaan mungkin memilih pelaburan yang lebih selamat dengan pulangan yang lebih rendah, kerana kos peluang untuk tidak melabur adalah lebih tinggi. Ringkasnya, kadar faedah sangat mempengaruhi keputusan pelaburan perniagaan, menjejaskan pertumbuhan dan kestabilan ekonomi keseluruhan.

Perbandingan Kadar Faedah Antarabangsa

Kadar faedah berbeza dengan ketara merentas negara yang berbeza disebabkan oleh pelbagai faktor, termasuk pertumbuhan ekonomi, inflasi dan dasar monetari yang dilaksanakan oleh bank pusat. Negara maju, seperti Amerika Syarikat, United Kingdom, dan Jepun, cenderung mempunyai kadar faedah yang lebih rendah berbanding dengan ekonomi sedang pesat membangun. Sebagai contoh, pada tahun 2021, Rizab Persekutuan Amerika Syarikat mengekalkan julat sasaran untuk kadar dana persekutuan antara 0-0.25%, manakala Bank of England mengekalkan kadar asasnya pada 0.1% (Federal Reserve, 2021; Bank of England, 2021) . Sebaliknya, negara seperti Brazil dan Turki mengalami kadar faedah yang lebih tinggi, dengan bank pusat mereka menetapkan kadar penanda aras masing-masing pada 6.25% dan 19% (Bank Pusat Brazil, 2021; Bank Pusat Republik Turki, 2021).

Jurang ini boleh dikaitkan dengan perbezaan dalam kestabilan ekonomi, jangkaan inflasi dan penarafan kredit, antara faktor lain. Bank pusat dalam ekonomi sedang pesat membangun sering melaksanakan kadar faedah yang lebih tinggi untuk memerangi inflasi dan menarik pelaburan asing, manakala negara maju mengekalkan kadar yang lebih rendah untuk merangsang pertumbuhan ekonomi dan mengekalkan kestabilan harga. Selain itu, agensi penarafan kredit memainkan peranan penting dalam menentukan persepsi risiko negara, yang boleh mempengaruhi kadar faedah dan kos pinjaman di pasaran global (Standard & Poor's, 2021).

Trend dan Peristiwa Kadar Faedah Sejarah

Trend kadar faedah sejarah telah dibentuk oleh pelbagai peristiwa penting dan faktor ekonomi. Sebagai contoh, semasa 1970-an dan awal 1980-an, kadar faedah mencapai paras tertinggi yang tidak pernah berlaku sebelum ini disebabkan oleh inflasi yang tinggi, kejutan harga minyak, dan dasar monetari yang ketat yang dilaksanakan oleh bank pusat, khususnya Rizab Persekutuan AS di bawah pengerusi Paul Volcker (Friedman & Schwartz, 1982). Sebaliknya, tempoh selepas krisis kewangan global 2008 menyaksikan bank pusat di seluruh dunia mengguna pakai dasar monetari yang tidak konvensional, seperti pelonggaran kuantitatif dan kadar faedah hampir sifar atau negatif, untuk merangsang pertumbuhan ekonomi dan memerangi tekanan deflasi (Bernanke, 2015).

Selain itu, trend kadar faedah telah dipengaruhi oleh peralihan dalam paradigma ekonomi, seperti peralihan daripada standard emas kepada mata wang fiat, yang membolehkan lebih fleksibiliti dalam dasar monetari (Eichengreen, 2008). Di samping itu, peningkatan kesalinghubungan pasaran kewangan global telah membawa kepada penghantaran pergerakan kadar faedah merentasi sempadan, seperti yang dibuktikan oleh penyegerakan dasar bank pusat sebagai tindak balas kepada krisis hutang kerajaan Eropah (Rey, 2013). Secara keseluruhannya, trend kadar faedah sejarah mencerminkan interaksi kompleks faktor ekonomi, politik dan institusi yang membentuk landskap kewangan global.